Ludzi zapomina się szybciej niż wojny
Performans z muzyką na żywo inspirowany postacią Marii Wiercińskiej, rekonstrukcja duchowej i emocjonalnej biografii artystki. Droga Marii Wiercińskiej przez teatr jest opowieścią o procesie emancypacji – osobistej i artystycznej, wytrwałym i cierpliwym "wychodzeniu z cienia" wielkości męża, Edmunda. Jej poglądy na teatr, stosunek do pozycji zawodowej czy relacje z córką tworzą rodzaj biografii wewnętrznej emocjonalnie bliskiej naszym współczesnym doświadczeniom.
Jednocześnie przyglądając się historii małżeństwa Wiercińskich, Marzena Sadocha – reżyserka performansu – dostrzega silną emocjonalną więź dwojga ludzi, którzy razem przechodzą przez najcięższe wydarzenia życiowe w tym doświadczenie wojny.
Maria i Edmund Wiercińscy, wspierając i rywalizując, tworzyli niezwykły duet artystów. Działali w teatrze i walczyli o teatr, nieprzerwanie, także w mrocznym czasie II wojny światowej – nie zaprzestali działalności pokładając wiarę w ocalającą moc sztuki. Podczas okupacji Maria zorganizowała ok. stu pięćdziesięciu tajnych spotkań poetyckich, przygotowała czternaście programów dla ponad siedmiotysięcznej widowni. Edmund prowadził zajęcia na tajnych kompletach, zaś w 1941 r. był współzałożycielem Tajnej Rady Teatralnej, która przygotowywała plany powojennej odbudowy życia teatralnego.
Maria Wiercińska była aktorką i reżyserką, pedagożką, społeczniczką, artystką działająca na wielu polach twórczości, poszukująca własnej drogi i niezależności. Odznaczała się niecodziennym darem współpracy z aktorem, przy niezwykłym dla niego szacunku i trosce. W pracy reżyserskiej zawsze pozostawała wierna zasadom, nakazującym stosowanie najwyższych standardów etyki zawodowej. Realizowała swoje cele, zachowując dystans wobec środowiskowej presji, nie ulegała mechanizmowi robienia tzw. kariery i dążenia do sukcesu za wszelką cenę. Przeciwnie – ceniła uczciwość i profesjonalizm, rozumiany także jako po prostu fachowość. Pracowitość, talent i wierność wyznawanym zasadom etyki zawodowej pozwoliły jej zdobyć szacunek widzów i uznanie środowiska. Imponująca konsekwencja w budowaniu własnej pozycji zawodowej może dziś być inspirująca dla wielu młodych kobiet, nie tylko tych rozpoczynających pracę w teatrze.
Program Obchodów Międzynarodowego Dnia Teatru i 120. rocznicy urodzin Marii Wiercińskiej:
1. Odsłonięcie stałej wystawy poświęconej Patronom WTW, Marii i Edmundowi Wiercińskim. Odczytanie orędzia na Międzynarodowy Dzień Teatru. Dolne foyer.
2. Dr Anna Chojnacka: Opowiadana biografia Marii Wiercińskiej. Z udziałem Eweliny Paszke-Lowitzsch. Duża Scena.
3. Marzena Sadocha: Ludzi zapomina się szybciej niż wojny. Performans inspirowany postacią Marii Wiercińskiej.
Dofinansowano z budżetu państwa - ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
