Barbara Hanicka
Absolwentka Wydziału Wystawiennictwa i Studium Scenografii krakowskiej ASP pod kierunkiem Lidii i Jerzego Skarżyńskich [1980]. Pracę rozpoczęła w Nowym Jorku jako asystentka Davida Mitchella i współpracowniczka Gordona Edelsteina w St. Marks Theater. Jest autorką około osiemdziesięciu projektów scenograficznych dla wielu teatrów. Projekt kostiumów do Pułapki Różewicza [1984] był początkiem jej wieloletniej współpracy z Jerzym Grzegorzewskim. W Teatrze Studio w Warszawie oraz w Starym Teatrze w Krakowie zrealizowali m.in. Powolne ciemnienie malowideł wg Lowry’ego [1985], Operę za trzy grosze Brechta [1986], Tak zwaną ludzkość w obłędzie wg Witkacego [1987, 1992], Usta milczą, dusza śpiewa wg operetek Kálmana i Lehára [1988], Dziesięć portretów z czajką w tle wg Czechowa [1987, 1992], La Boheme wg Wyspiańskiego [1995], Dziady – Dwanaście improwizacji wg Mickiewicza [1995], Don Juana Moliere’a [1996]. Współpracowała także m.in. z Zygmuntem Hübnerem, Tadeuszem Łomnickim, Mikołajem Grabowskim, Eugeniuszem Korinem, Zbigniewem Brzozą, Grzegorzem Jarzyną, Agnieszką Lipiec-Wróblewską, Grzegorzem Wiśniewskim. Z Pawłem Miśkiewiczem pracowała dotąd przy dziewiętnastu realizacjach, m.in.: Przypadek Klary Loher, 2001; Płatonow Czechowa, 2002; Niewina Loher, 2004, Auto da fé Canettiego, 2005; w 2006 roku – Alina na zachód Dobbrowa, Sen o jesieni Fossego, Przedtem/potem Schimmelpfenniga; Peer Gynt. Szkice z dramatu Henryka Ibsena, 2007; Alicja wg Carolla, 2008; Mewa Czechowa, 2011; Podróż zimowa Jelinek, 2014; Kto wyciągnie kartę wisielca, kto błazna? wg Shakespeare’a, 2015; Podopieczni Jelinek, 2016].