Wrocławski Teatr Współczesny

Syrena. Anatomia miłości to opowieść o tęsknocie za bezwarunkową miłością i pragnieniu bycia kochanym/kochaną, czerpiąca z realizmu magicznego i świata roślin, oparta na motywach opowiadania Syrena z tomu Ministerstwo moralnej paniki Amandy Lee Koe.

– Interesowała nas nienormatywność. Magiczno-psychologiczna tkanka narracji opowiadania Amandy Lee Koe przysłużyła się początkowemu założeniu skonfrontowania ludzkiej seksualności ze światem roślin. W ten sposób powstała wielowątkowa opowieść o głębokiej potrzebie bliskości w świecie nastawionym na skrajną indywidualność, wzmacniającym poczucie osamotnienia oraz izolacji – mówi Daria Kopiec, reżyserka. I dodaje, że świat sceniczny spektaklu – podobnie jak w opowiadaniu Amandy Lee Koe – korzysta z realizmu magicznego.

– W spektaklu spotykają się ze sobą hybrydyczne postaci wzięte z mitologii – wyjaśnia Zuzanna Bojda, autorka sztuki. – Powstało – jak to nazywam – czułe monstruarium postaci z różnych tekstów kultury, dla których odbicia szukałyśmy we współczesnych problemach związanych z byciem niedopasowanym do społecznych schematów. Namnożenie postaci niesamowitych, spotkanie ich ze sobą i oddanie im głosu pozwala poprzyglądać się sobie samym, porozmawiać o tym, co ogranicza nas w dzisiejszym świecie – dodaje Zuzanna Bojda.

Bardzo ważną rolę w spektaklu odgrywa muzyka na żywo. – Nie ma nic mocniej działającego na zmysły niż dźwięk żywych instrumentów na scenie. Muzyka realizowana przez Aleksandrę Gronowską i Michała Litwińca, poza aspektem budowania atmosfery, porządkuje świat retrospekcji, wewnętrznej projekcji bohaterów, ale też wchodzi w dialog z ich emocjami, budując mistyczny świat – wyjaśnia Daria Kopiec.

Projekt plakatu: Izabela Kaczmarek-Szurek / Formallina

Roślina, żeby uprawiać seks, potrzebuje całego świata - a przynajmniej sporej jego części, złożonej z różnorodnych bytów, należących do odmiennych porządków - tego, co nieożywione, innych roślin i zwierząt.

[Upojenie jako triumfalne wtargnięcie w nas rośliny: obietnic i niebezpieczeństwa roślinnej seksualności, Joanna Bednarek, w: Teksty Drugie 2018, nr 2]

Amanda Lee Koe to queerowa pisarka na co dzień mieszkająca w Nowym Jorku.

Z dystansu przygląda się państwu-miastu, z którego pochodzi. Choć w jej kraju formalnie panuje ustrój demokratyczny, na przestrzeni lat władze wprowadziły coraz więcej zakazów, nakazów i obostrzeń. W rozmowie z Michałem Nogasiem dla Gazety Wyborczej artystka mówi:

Singapur jest idealnym miejscem do życia dla „normalnego", to znaczy niewychylającego się, uległego obywatela. W każdym innym przypadku prędzej czy później okazuje się nieznośny. Jako osoba queer przez wiele lat odczuwałam dyskomfort wynikający z tego, że nie mogłam wyrażać siebie, musiałam ukrywać to, kim jestem. Ale z tym samym muszą się mierzyć osoby heteronormatywne, które niekoniecznie chcą brać ślub albo mieć dzieci, albo jakkolwiek zamierzają naruszyć narzucony porządek – w życiu prywatnym lub zawodowym.

Każdy „odmieniec" poddawany jest ogromnym naciskom ze strony władzy i większości społeczeństwa. W miejscu takim jak Singapur opłaca się być konformistą, inaczej przychodzi opresja – psychiczna lub fizyczna. Dopóki nie zadajesz pytań, dopóki nisko nosisz głowę, podoba ci się kapitalistyczne, heteroseksualne życie, czujesz się bezpieczny, zaopiekowany, szczęśliwy.

[Książki. Magazyn do Czytania. Nr 2/47], cały wywiad można przeczytać TUTAJ

Fot. Natalia Kabanow

Nauczycielka Anna Kieca

Syrena Ewa Niemotko

Panika Mariusz Bąkowski

Lew Rafał Cieluch 

Mino Przemysław Kozłowski

Cocolino Miłosz Pietruski

Szaman Jerzy Senator

Marl Tomasz Taranta

oraz Aleksandra Gronowska i Michał Litwiniec (muzyka na żywo)