Wrocławski Teatr Współczesny

Optymistyczna wizja przyszłości, inspirowana psychodeliczną i dowcipną książką Stanisława Lema. Twórcy spektaklu, Agnieszka Jakimiak oraz Mateusz Atman, wzięli naukę w nawias i rzucili się w wir futurystycznych fikcji. Przyszłość jest dla nich historią do opowiedzenia, a alternatywne wizje potencjalnych światów są przestrzenią kłębiących się możliwości i niemożliwego. Kongres futurologiczny jest ćwiczeniem dla wyobraźni, którego twórcy z przymrużeniem oka spoglądają w otchłań przyszłości.

„[…] Aktorzy i aktorki dwóch Teatrów Współczesnych, których koprodukcją jest KONGRES – w Szczecinie i we Wrocławiu – zabierają nas w udane połączenie medytacji, stand-upu i terapii grupowej (dwutygodnik.com).

„Teatralna próba 'przećwiczenia' nieodległej przyszłości w ciekawej oprawie dźwiękowej i wizualnej: scenografia buduje znaczące tło, a kostiumy świetnie współtworzą postaci. Jak w dobrym science-fiction, spektakl mówi wiele ważnego także o dniu dzisiejszym. Jakimiak z powodzeniem wykorzystuje różne konwencje, przechodząc płynnie, czasem wręcz w jednej scenie, od liryzmu do slapsticku. Cała obsada wypada znakomicie, ale klasą dla siebie jest tu Paulina Wosik w głównej roli Ijona Tichego" (instagram guldapoleca).

„Choroba, która zatrzymała ludzkość, sprawiła, że nasze długoterminowe prognozy i plany stały się bardziej niepewne, a może nawet niemożliwe. Podróż myślami w przyszłość staje się podróżą w Kosmos, która sprawia, że z punktu widzenia Drogi Mlecznej człowiek nie różni się od bałwana.

Futurologia to nauka o przyszłości. Bierzemy, za Lemem, tę naukę w nawias i rzucamy się w wir futurystycznych fikcji. Przyszłość to historia do opowiedzenia. Alternatywne wizje potencjalnych światów to przestrzeń kłębiących się możliwości i niemożliwego. To świat, w którym posiadanie dzieci może być szkodliwe społecznie, a grupowy seks jest normą. Kongres futurologiczny jest ćwiczeniem dla wyobraźni.

Kongres futurologiczny to teatr, który staje się kongresem, który zamienia się w teatr. Naukowe fikcje sztuki traktuje się jako rozrywkę i formę ucieczki od rzeczywistości, ale to także lekarstwo — kapsułka, dzięki której nasze strachy stają się mniej straszne, kapsułka, w której mieszają się nasze marzenia i nadzieje. Interesująca jest tu terapeutyczna wartość sztuki. Żywa iluzja teatru może mieć uzdrawiającą moc.

Kongres futurologiczny wchodzi z dialog z naszym poprzednim spektaklem, Martwą naturą, w którym przyszłość oglądaliśmy przez pryzmat depresji klimatycznej, ale Kongres futurologiczny to spektakl, w którym z przymrużeniem oka spoglądamy w otchłań przyszłości".

Mateusz Atman

Fot. Natalia Kabanow