Nosexnosolo

Opis
Bezpośrednim bodźcem do napisania tego dramatu był dla mnie list otwarty wystosowany przez byłych współpracowników i współpracowniczki Jana Fabre’a, dotyczący jego praktyki pracy – opartej na przemocy, mobbingu, molestowaniu i egzekwowaniu pozycji władzy. Zafascynowała mnie – oraz zszokowała – odpowiedź Jana Fabre’a, a raczej obecnego zespołu Troubleyn, balansująca między protekcjonalizmem a całkowitą ignorancją wobec cudzego cierpienia. Stwierdziłam, że ta sytuacja zawiera w sobie wielki potencjał sceniczny. W końcu teatr zazwyczaj opowiada sam o sobie, a tym razem mamy do czynienia z materiałem, który bezpośrednio opowiada o reprodukowaniu struktur władzy i przemocy.
No sex no solo to hasło przywoływane przez jednego z byłych współpracowników Fabre’a, który twierdził, że już w latach osiemdziesiątych ta maksyma określała zasadę pracy z belgijskim twórcą. Pożyczyłam z listu otwartego performerek i byłych tancerek Toubleyn dwie sytuacje i, podążając za instrukcjami Raymonda Queneau, przepisałam je na wiele wersji, używając zarówno uzasadnionych argumentów, które pojawiły się po stronie ofiar molestowania, jak i zupełnie idiotycznych i absurdalnych, pochodzących głównie ze strony samego Fabre’a i jego obrońców (jak np. Marina Abramovic). Tekst Nosexnosolo może być czytany jako dokumentacja postawy charakterystycznej dla ludzi u władzy, która, mam nadzieję, niedługo będzie musiała odejść w niepamięć.
Fot. BTW PHOTOHRAPHERS Maziarz Rajter
Realizatorzy
Obsada
Wokół spektaklu
Tekst Nosexnosolo został wyróżniony Nagrodą Pawła Korczaka w III Konkursie Dramaturgicznym Strefy Kontaktu.
Koprodukcja Wrocławskiego Teatru Współczesnego i Komuny Warszawa.