Wrocławski Teatr Współczesny

„Autor Kartoteki patrzy na rodzinne konflikty z perspektywy zarówno ironicznej, jak i groteskowej. (...) Marek Fiedor w swojej inscenizacji z tych elementów, zwłaszcza groteskowych, korzysta do woli po to, by tytułowy wypełnić wielością różnych znaczeń, skojarzeń i odniesień, które w centrum stawiają człowieka i jego tożsamość" – Wyszedł z domu. Tak zwana komedia poleca Wiesław Kowalski (Teatr dla Wszystkich).

To groteskowa i tragikomiczna historia Henryka (w tej roli Mariusz Kiljan) – męża i ojca, głowy rodziny, który pewnego dnia „wychodzi z domu” i traci pamięć. Jak wpłynie to na życie jego bliskich i metaforą czego jest tytułowy „dom" – człowieka, rodziny czy Polski? Czy warto odzyskać pamięć, czy lepiej udawać amnezję? Spektakl Wyszedł z domu. Tak zwana komedia w reżyserii Marka Fiedora powstał na podstawie sztuki Tadeusza Różewicza, który ironicznie zaliczył ją do gatunku komediowego.

„Sztuka przedstawia historię Henryka, męża i ojca, głowy rodziny, który pewnego dnia „wychodzi z domu” i traci pamięć. Kiedy dotknięty amnezją, znowu znajduje się w domu jest całkowicie nieświadomy swej dotychczasowej egzystencji. Wszystko, co definiowało jego życie – pozycja społeczna czy relacje rodzinne – zostaje wymazane i unieważnione. Kluczową rolę w przywracaniu pamięci Henryka odgrywa Ewa. Zniknięcie męża zamyka jej drogę do praktykowania codziennych rytuałów, przez które spełnia role matki, żony i kochanki – strażniczki domowego ogniska. 

Domem w sztuce Różewicza jest człowiek – „wyjść z domu” znaczy tyleż, co wyjść na zewnątrz. Ale dom to także rodzina. Fundamentem politycznym i aksjologicznym społecznej formacji, którą reprezentuje Henryk jest idea „rodziny” oraz cały szereg wartości i pojęć z nią związanych: tradycja, historia, obyczaj, więź pokoleniowa, etc. „Wyjście z domu” pozwala ujrzeć je takimi, jakimi są naprawdę – jako zlepek stereotypów i pustych haseł. I wreszcie domem może być również Polska – kraj pozbawionych kręgosłupa opurtonistów, którzy cynicznie służąc władzy, stają się wyznawcami paranoicznej ideologii". 

Marek Fiedor, reżyser