Wrocławski Teatr Współczesny

„Człowiek opuszczony przez bliskich, nigdy już nie będzie taki sam. Słowa pożegnania, których zawsze jest za mało, będą boleśnie odbijać się echem. Kim jesteśmy bez tych, nadających nam znaczenie? Kim jesteśmy, gdy naszej definicji nie piszą oni, a dotykająca nas choroba samotności? Na te trudne pytania można poszukiwać odpowiedzi w spektaklu Pogłosy w reżyserii Wita Szostaka wystawionym we Wrocławskim Teatrze Współczesny" (Jessica Jarikre, Dziennik Teatralny Wrocław).

„Bohaterem jest człowiek, który przeżywa stratę bliskiej osoby. Aktorzy, wychodzący z pleksiglasowych okienek jak pszczoły z ula. Rodzą się a jednocześnie mówią o umieraniu. Nie jesteśmy przygotowani na śmierć. <Wydaje mi się, że nigdy jeszcze nie byliśmy pod tak silnym naciskiem kultury masowej, która przedstawia taki obraz życia, jakbyśmy tego życia w ogóle nie tracili. Stwarzanie obrazu życia bez utraty to jej podstawowe oszustwo> – powiedziała kiedyś Maria Janion. Wypieramy śmierć. Spotkać ją możemy w szpitalu, hospicjum. 

(...) Jak sobie radzić ze stratą bliskiej osoby? Jak rozmawiać? Czy rozmawiać? W trudnych sytuacjach często słyszałam, że nie ma dobrych słów. Co zrobić ze sobą, gdy wspomnienia wyłażą z zakamarków, z każdego przedmiotu, krzesła, sąsiadów, wykonanych telefonów, rosołu? Co pozostaje? Po głosie, który kiedyś słyszeliśmy. Ten spektakl wyrwał mnie z marazmu. Miałam wrażenie, że głosy dochodzące ze sceny, pochodzą z mojej głowy. Od kilku lat nie przeżyłam czegoś tak dojmującego w teatrze" (Inka Ilasz, Ja nauczyciel).

„Melodie i polifonie języka znajdują odzwierciedlenie w choreografii – ośmioosobowy zespół, ubrany w identyczne czerwone kostiumy, tworzy ruchliwy, zbiorowy organizm, rozlewający się w przestrzeni, to znów niknący" (Jolanta Kowalska, miesięcznik Teatr).

„Świetna scenografia - światła doskonale komponują się z całością. Ekran laptopa, skreślone słowa, czerwony tekst tworzą świetny efekt. Rewelacyjna część, w której w mroku rozchodzą się głosy - niczym pogłosy. Razem wybrzmiewają w sposób hipnotyzujący! Czuć jedność aktorów, którzy stworzyli magiczny i intymny klimat". Pogłosy w reż. Marka Fiedora i Tomasza Hynka poleca Agnieszka Kościelniak (ig: więcej.kultury).

Bohaterem Pogłosów jest człowiek przeżywający śmierć bliskiej osoby. W efekcie traumatycznego doświadczenia świat jawi mu się jako miejsce ciągle ponawiającego się doznania utraty, braku, odchodzenia, zanikania… Umiera żona, sąsiedzi zostają wygnani, krucha więź z ojcem zamiera, pragnienie posiadania dzieci nie spełnia się. Bohater stara się uporać z faktem śmierci ukochanej, ukoić cierpienie, przezwyciężyć poczucie utraty ale także chce poznać prawdę o sobie w tym doświadczeniu. Tego ostatniego pragnienia równie mocno pożąda jak i boi się.

Jednak autor Pogłosów nie poprzestaje na próbie stworzenia realistycznego wizerunku cierpiącego człowieka. Buduje opowieść o mechanizmach zachodzących w ludzkiej świadomości postawionej w sytuacji granicznej. Tworzy, tylko z pozoru paradoksalny, wielogłosowy monolog różnych jej aspektów – sprzecznych ze sobą bądź wręcz wykluczających się nawzajem. Bowiem w wielowarstwowej strukturze psychiki człowieka wszystkie treści są równie ważne, wszystkie na równi tworzą sens i formę przeżywanego stanu: myśli, uczucia, pragnienia, fantazje, wspomnienia… I dlatego ocalająca prawda może przyjąć zupełnie nieoczekiwany kształt.

Pogłosy to debiut dramaturgiczny prozaika Wita Szostaka – 3. nagroda w III Konkursie Dramaturgicznym STREFY KONTAKTU oraz nagroda w postaci realizacji scenicznej.

Tekst dramatu dostępny jest tutaj.

Fot. Natalia Kabanow

Dla grup zorganizowanych oferujemy warsztaty wprowadzające do spektaklu (prosimy o kontakt z działem edukacji: k.migdalowska@wteatrw.pl). Więcej informacji znajduje się TUTAJ.

***

Spektakl brał udział w 26. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Jan Karow, Katarzyna Lemańska, Andrzej Lis, Kamila Łapicka, Hubert Michalak, Michał Mizera, Jacek Sieradzki (przewodniczący)

Plakat spektaklu można kupić w kasie biletowej Wrocławskiego Teatru Współczesnego lub zamówić, pisząc na adres: karolina.zuraw@wteatrw.pl [cena 10 zł].