Wrocławski Teatr Współczesny

Pracuje jako dramaturg w Teatrze Śląskim w Katowicach. W 1989 r. został dziennikarzem. Dorabiał, jako pomocnik zbrojarza, sprzątacz wagonów oraz instruktor gry na gitarze. Przez kilka lat był aktorem w grupie teatralnej Heliotrop. Pisał, redagował i rozrzucał w mieście zin kulturalny „Lunapark". Zdobywał nagrody za reportaże, wyuczył się zawodu nauczyciela muzyki, a następnie skończył polonistykę na UJ i nie skończył studiów doktoranckich, ponieważ intensywnie zajął się pisaniem dla teatru. W 2005 roku napisał musical dla klubu osiedlowego pt. Guma balonowa. Następnie wygrał konkurs na sztukę o Bielsku-Białej, którą w 2006 roku zadebiutował na teatralnej scenie w bielskim Teatrze Polskim. Jego sztuki dwukrotnie zdobyły Grand Prix festiwalu Raport w Gdyni: Żyd [reż. Robert Talarczyk, 2008] oraz Wszystkie rodzaje śmierci [reż. Paweł Passini, 2009]. Ostatni taki ojciec [reż. Łukasz Witt-Michałowski] oraz Nieskończona historia [reż. Piotr Cieplak] zwyciężyły w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej [2009 i 2012], a spektakl Tato [reż. Małgorzata Bogajewska] na podstawie jego sztuki otrzymał na tymże konkursie nagrodę za reżyserię w 2015 r. Jego teksty reżyserowali także: Piotr Ratajczak, Joanna Lewicka, Paweł Łysak, Jan Klata, Grażyna Kania, Wojciech Faruga, Agata Kucińska, Tomasz Wygoda, Aneta Groszyńska. Paweł Passini za reżyserię jego tekstu pt. Morrison/śmiercisyn otrzymał Laur Konrada. Artur Pałyga w 2013 roku zdobył Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną za sztukę pt. W środku słońca gromadzi się popiół. Sztuka ta w w 2014 roku miała prapremierę w krakowskim Teatrze Starym w reż. Wojciecha Farugi, a następnie zrealizował ją Wrocławski Teatr Lalek w reż. Agaty Kucińskiej. Czytania jego sztuk odbywały się we Francji, w Niemczech, Rosji, Hiszpanii i na Ukrainie. W roku 2014 roku premiera Żyda odbyła się w Budapeszcie. W 2015 Aneta Groszyńska zrealizowała na podstawie Żyda spektakl telewizyjny.

W ostatnich latach regularnie prowadził zajęcia literackie dla osób niepełnosprawnych stowarzyszeniu Teatr Grodzki. Ponad dziesięć lat pisał felietony do pisma „Przyjaciel Pies". Wydał książkę z reportażami z Białorusi pt. Kołchoz imienia Adama Mickiewicza, a reportaż o sex-czatach z „Dużego Formatu" Mariusz Szczygieł umieścił w antologii reportażu polskiego. W Teatrze Śląskim prowadzi Szkołę Lokalnych Opowieści. W Teatrze Powszechnym w Warszawie wspólnie z Małgorzatą Sikorską-Miszczuk stworzył Pracownię Podejrzanych Praktyk Teatralnych. Jego sztuki tłumaczono na język niemiecki, angielski, francuski, rumuński, czeski, ukraiński, rosyjski, węgierski, kataloński, bułgarski.