Wrocławski Teatr Współczesny

Po raz dziesiąty na polskiej scenie zagadkowy dramat Sławomira Mrożka o rozpadzie więzi między ludźmi i świata wokół nich.

Do pensjonatu przyjeżdżają dwie pary małżeńskie oraz Student. Kryzys w małżeństwie Barona i Baronowej widoczny jest gołym okiem - nie usiłują nawet zachować pozorów. Onek i Onka, wzięty prawnik i malarka, grają - przed światem i przed sobą - role zgodnej pary. W rzeczywistości żyją w ciągłym konflikcie. Student jest małomówny i nietowarzyski. Onek jest oburzony faktem, że gospodarz pensjonatu jest garbaty. Baron, mistrz manipulacji, jawnie kpi z Onka.

To spektakl o polskiej inteligencji, o wyborcach Unii Wolności, Platformy Obywatelskiej. To, co kiedyś było wspólnotą, dzisiaj jest pozą; to, co kiedyś było odwagą, dzisiaj jest pozerstwem - zdaje się mówić swoim spektaklem Fiedor. Jest on diagnozą duchowego rozpadu polskiej inteligencji, gdzie walka o wpływy uniemożliwia jakiekolwiek porozumienie. [...] To nie tyle polityka, ile bezmyślne społeczeństwo i zachwycone sobą elity stanowią źródło zagrożenia wartości i przyczynę klęski tej formacji zwanej kiedyś inteligencją.

Agnieszka Wójtowicz, Nie pytaj mnie. Notatki z Opola, "Teatr", nr 6/2019

Fot. Natalia Kabanow

Wszystkie postaci to postaci kalekie, garbate moralnie, psychicznie z wyjątkiem postaci tytułowej, która nosi jedynie garb fizyczny. Postaci wewnętrznie wydrążone, puste, nie mogące nawiązać między sobą jakiegoś rzeczywistego kontaktu i autentycznego porozumienia. […] Świat „Garbusa” jest światem straszliwie smutnym, pozbawionym autentycznych więzi międzyludzkich, zatruty egoizmem, zawiścią, zanurzony w nijakości i bylejakości. Unosi się nad nim melancholijna gorycz niespełnienia.

Bronisław Mamoń, Garbus, "Tygodnik Powszechny", nr 5, 01-02-1976

Nasz strach pierwotny wziął się z obawy przed utratą własnej tożsamości. Jest naszym garbem introwertycznym, do wewnątrz. […] Nasz strach pociąga za sobą udawanie. A wiec fałsz, kłamstwo. Udajemy, że się nie boimy i dziarsko pohukujemy, okłamując w ten sposób siebie i innych. Wiemy, że otaczający nas ludzie też kłamią, a więc kłamiemy, żeby nie zdemaskować się przed nimi. Nasze kłamstwa werbalizujemy, niszcząc tym samym informację, a więc nasz kontakt z rzeczywistością. Niszczymy również zaufanie. […] Nie tylko ludzie Mrożka są zakłamani. Zakłamane są układy, schematy, które stworzyli, narzucili życiu.

Anna Błaszkiewicz, Garbus i Małe listy, "Dialog", 3/1977

Plakaty można kupić w kasie biletowej Wrocławskiego Teatru Współczesnego lub zamówić, pisząc na adres: karolina.zuraw@wteatrw.pl [cena 10 zł]
 

Spektakl brał udział w IV edycji Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.