Wrocławski Teatr Współczesny

Gwiazda

Helmut Kajzar
Gwiazda
Czas trwania 75 min [bez przerwy]
Data premiery 24 września 2016
Scena na Strychu
Miejsca nienumerowane
 

Opis

Gwiazda to aktor owładnięty obsesją roli, z którą całkowicie się utożsamia. Człowiek samotny, niespełniony, znajdujący się na skraju rozpaczy i szaleństwa. Zmaga się on z uczuciami uwielbienia i zarazem zazdrości, uciekając od świata i pogrążając się w samotności i rozczarowaniu. Ideał i zarazem przekleństwo bohatera w spektaklu uosabia głos Tadeusza Łomnickiego, zaczerpnięty ze słynnej realizacji radiowej Gwiazdy.

Korzystając z technologii dźwięku przestrzennego reżyser zaproponował widzom „wejście w głowę” postaci. Otoczeni dźwiękiem jesteśmy nie tylko świadkami działań Gwiazdy, ale też słyszymy, dokładnie jego/jej myśli. „Podsłuchiwanie” głosów w głowie bohatera możliwe jest dzięki słuchawkom, które każdy widz otrzymuje przed wejściem na widownię.

W spektaklu realizowanym w WTW po raz pierwszy w polskim teatrze wykorzystany został dźwięk binauralny – nagrany przy pomocy tzw. „sztucznej głowy”. Jest to ścieżka dźwiękowa, która – odtwarzana w zwykłych słuchawkach – daje doskonałe złudzenie pełnej, naturalnej przestrzeni akustycznej. Krzysztof Czeczot sięgał już po tę technikę w swoich produkcjach radiowych.
 

Posłuchaj

Fot. BTW Photographers Maziarz Rajter

 

Realizatorzy

scenografia David Zalesky
kostiumy Varvara Frol
projekcje video Jakub Lech
dźwięk Maciej Zych, Patryk Morawski | OSORNO
inspicjentka Katarzyna Krajewit

Obsada

Wokół spektaklu

O świetle, które wcale nie wygasło
Małgorzata Matuszewska, "Gazeta Wrocławska"
TOMASZEWSKI SUPERSTAR
Magda Piekarska, "Gazeta Wyborcza. Wrocław"
"Gwiazda" błyszczy we Współczesnym
Agnieszka Kołodyńska, portal Wroclaw.pl
Wyjątkowo innowacyjny spektakl w teatrze WTW
Michał Derkacz, portal dlaStudenta.pl
Stanowiące integralną część spektaklu, wielokrotnie przywoływane nagranie Tadeusza Łomnickiego w roli „Gwiazdy” (teatr radia w reż. Zdzisława Wardejna) stanowi główny punkt odniesienia dla bohatera, jest źródłem jego obsesji, lustrem, w którym usiłuje się odbić. Współczesna, pełna pop-kulturowych odniesień inscenizacja Czeczota wpisuje się mocno w metacodzienną koncepcje teatru Kajzara. To polifoniczna opowieść o granicach aktorstwa, gry, o przeżyciu, które za wszelką cenę chce się stać sztuką.

Jadwiga Juczkowicz

Gwiazda – aktor, aktorka, człowiek. Gwiazda to „ciało świecące pozornie, świecące światłem, którego źródło wygasło”. Marzyciel skazany na wieczne nienasycenie, niespełniony artysta owładnięty obsesją roli, z którą całkowicie się utożsamia, skrzywdzone, domagające się miłości dziecko, rozżarzony kawał materii spalający się w tragicznej trajektorii upadku. Chciałem dotrzeć do jego wnętrza, uchwycić moment tuż przed upadkiem, usłyszeć to „wygasanie”, przeżyć je. GWIAZDA wg Helmuta Kajzara to przedstawienie dwupłaszczyznowe, które rozgrywa się jednocześnie w ciszy i w hałasie, wewnątrz i na zewnątrz bohatera. Widz sam, korzystając ze słuchawek, może wybrać sposób uczestnictwa, percepcji, odbioru tego, co się dzieje na scenie. Może wejść do głowy głównego bohatera i posłuchać jego myśli.

Krzysztof Czeczot
 
Plakaty można kupić w kasie biletowej Wrocławskiego Teatru Współczesnego lub zamówić, pisząc na adres: karolina.zuraw@wteatrw.pl [cena 10 zł]

Spektakl brał udział w II edycji Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.

Gwiazda

Galeria zdjęć


BTW Photographers Maziarz Rajter

Zdjęcia z prób


fot. BTW Photographers Maziarz Rajter

Video



Stopka

Zamknij